තීන්ත බඳුණට වැටුණු කෘමියා ඒ මේ අත දඟලන්නට විය. මම වහා බුරුසුව පැත්තකින් තබා දබරඟිල්ල තීන්ත බඳුණට ඔබා කෘමියා එලියට ගත්තෙමි. එහෙත් තිනර් යොදා තනුක කල එනැමල් තීන්ත ද්‍රාවණයෙන් ඌට ගැලවීමක් පෙනෙන්නට තිබුණේ නැත. තීන්ත සීරැවෙන් කෘමියාගේ සිරැර වසා පැතිරී ඌ වර්ණ ගැන්විණි.
මොහොතකින් උගේ දැඟලිල්ල නතර විය. ඌ මට සිතාගතවත් නොහැකි මරණයකට ගොදුරු වී ඇත. ඇඟිල්ල ඒ මේ අත හරවා හොඳින් බැලූ විට කෘමියා මදුරුවෙක් බව පෙණුනි. වෙනදාට හොඳින් දැකිය නොහැකි ඌ ලේ උරා බොන කීලය ලා කොළ පැහැයෙන් වර්ණවත්ව හොඳින් පෙණෙන්නට තිබුණි. පිහාටු යුගල එනැමල් තීන්තෙන් එකට ඇලී දිස් විය. අඬු සහිත සිරුරේ ඉතිරි කොටස ඇඟිල්ල මත තීන්ත ගුලියකින් ඇලී තිබුණි.
මගේ සිතේ සියුම් දුකක් මතු වී එන්නට විය. මම වෙනදාට මදුරුවන් සිත්සේ මරුමුවට යවා ඇත්තෙමි. ඇ‍ඟේ වසා ලේ උරා බොන විටදීද, මදුරු දැල තුලට සිදුරකින් රිංගා නැවත පිටවීමට නොහැකිව පසු දින උදෑසන තෙක් රුඳී සිටි අවස්ථා වලදීද මම කිසිදු හැඟීමකින් තොරව උන් අත්ලෙන් තලා ඇත්තෙමි. මදුරු කරදරය දැඩි කාල වලදී කාමරයේ අහුමුළු වල එල්ලී සිටි මදුරුවන් බිත්තියට අත්ලින් ගසා පොඩි කල සලකුණු අද ද මාගේ කාමරයේ දකින්නට ඇත.
එහෙත් තීන්තෙන් පෙඟී මියගිය මදුරුවා මා තුල දුකක් ඇති කර ඇත.
......................
තාත්තාගේ අභාවයේ තෙමස් පූර්ණ දානමය පිංකම වෙනුවෙන් නිවසේ තීන්ත ආලේප කරන්නට උවමනා වූයේ අම්මාටය. අප නිවස අවුරුදු දහයකින් මෙපිට වර්ණ නොගන්වා දුර්වර්ණ වී තිබූ බැවින් එම අදහසට පවුලේ සියළු දෙනා විවාදයකින් තොරව එකඟ විය. මා තීන්ත උලන්නකු බවට පත්වූයේ එහි ඇවෑමෙනි.
නිවස තුල බිත්තිවල වර්ණ ආලේප කල පසු මම ජනෙල් රාමුවල ආලේප කරන්නට ගෙනා එනැමල් තීන්ත ආලේප කරමින් සිටියෙමි.
තාත්තා පසුගිය වසර කීපයේම නිවසේ තීන්ත ආලේප කරන්නට උනන්දු වූයේ නැත. ඒ පිළිබඳව අම්මා මැසිවිලි නැගූ හැම මොහොතේම 'වැඩ වැඩි කරගන්න එපා' යයි කියමින් තාත්තා එම අදහස ඉවත හෙලීය. නිවසේ වර්තමාන තීන්ත ආලේපය ප්‍රමාණවත් බවත් අනුන් කරන පලියට වසර දෙක තුනක විරාම සහිතව නැවත නැවත තීන්ත ආලේප කිරීම අනවශ්‍ය බවත් තාත්තා පැවසීය. එහෙයින්ම වැඩ වැඩි කර ගැනීමට කිසිසේත්ම කැමති නොවූ මා ද තීන්ත ආලේපය පිළිබඳව උනන්දු වූයේ නැත.
එහෙත් අවසානයේ තාත්තා විසින්ම නිවසේ තීන්ත ආලේප කරන්නට හේතුවක් සපයා දී ඇත.
ඔහුගේ නික්ම යාමේ තෙමස් පූර්ණ පිංකම සඳහා ඉතිරිව ඇත්තේ සතියකට මදක් වැඩි කලකි. සියල්ලෝ ඊට සූදානම් වූයේ බොහොමත්ම සැදැහැවත් සිතකිනි. ධර්ම දේශණයට පෙර, නිවසේ සූදානමේ සිටම දානමය පිංකම අවසානය දක්වාම සියල්ල සැලසුම් වූයේත් ඒවාට අදාල දින වකවානු වෙන් වී වගකීම් බෙදී ගියේත් වසර ගණනාවකින් අප නිවසේ පැවැත්වෙන පිංකම වෙනුවෙන් භක්තිමත් සිතිණි.
මා තවත් කීප දෙනෙකු හා එක්ව කල් තියා තීන්ත ආලේප කරන්නට වූයේ දින ආසන්නවත්ම වෙනත් රාජකාරි අධික වන හෙයිනි.
නිවසේ කවුළු වලට ඉහලින් තිබූ වා කවුළු තුල තීන්ත ආලේපයේදී මම ඒවා තුල බැඳ තිබූ කුඹලුන්ගේ මැටි ගෙවල් කීපයක්ම කඩා ඉවත් කලෙමි. ඒව ඉතා පැරණි වූ අතර මේ වන විට වාසස්ථාන වී තිබුණේ නැත. එබැවින් ඒවා විනාශ කිරීම පිළිබඳ වරදකාරී හැඟීමක් මට දැණුනේ නැත.
නිවස තුල මෙන්ම පිටතද බැඳ තිබූ මකුළු දැල් රාශියක් අම්මා විසින් කොස්සකින් කඩා ඉවත් කරන ලදී. කොස්සෙන් ඉවත් කිරීමට නොහැකි මුළු වල තිබූ සියුම් මකුළු දැල් තීන්ත ආලේප කරන අවස්ථාවේදී කෝටු කැබැල්ලක අමුණා ඉවතලන ලදී. මකුළුවන් කිහිප දෙනෙකුට වඩා මා නුදුටු අතර උන් ඇතැම් විට පැමිණෙන විපතේ සේයාව දැනී කලින්ම ඉවත්ව ගොස් සිටින්නට ඇත.
නිවසට පිටින් සහ ඇතුලතින් විහිදී තිබූ කුහුඹු මාවත් සහමුලින්ම විනාශ විය. ආලේපයට පෙර රෙදි කැබැල්ලකින් ගසා කුහුඹුවන් ඉවත් කලද ආලේපයෙන් පසු උන් ඒ මත ඇවිදින්නට යාමෙන් තීන්තෙහි ඇලී කණ්ඩායම් වශයෙන් මියගොස් සිටි අයුරු මම දුටුවෙමි. උන් මත ආලේප වන සේ නැවතත් බුරුසුවෙන් තීන්ත පාරක් යැවීම හැර වෙනත් විකල්පයක් තිබුණේ නැත.
......................
මම තවමත් මාගේ දබරඟිල්ල මත මියගොස් සිටි මදුරුවා දෙස බලා සිටින්නෙමි. මදුරුවා මහා ජීවිත සංහාරයක් පිළිබඳව මාගේ සිහිය අවදි කලද ඒ වෙනුවෙන් ඌට දිවියෙන්ම වන්දි ගෙවීමට සිදුවී ඇත. ආසන්නව ගත්කල ජීවිත සියයකට වැඩි ප්‍රමාණයක් මේ තීන්ත ආලේප සංග්‍රාමය නිසා විනාශ වී ඇත. නමුත් පිංකම පිළිබඳ හැඟීම බලවත් වී ඇති බැවින් එම ජීවිත සංහාරය පිළිබඳව අප සවිඥාණික වූයේ නැත.
දානමය පින්කමේ පින් බලය ජිවිත සියයක සංහාරය වෙනුවෙන් තුලනය වෙයිද?
මගේ මනස තෝන්තුවන්නට විය. කලාතුරකින් දැණෙන ආගන්තුක තැනක වෙසෙනවා වැනි හැඟීමක් මොහොතකට මට දැණුනි. වහා මේ සියල්ලෙන් පලායන්නට මට උවමනා විය.
මම දබරඟිල්ල මහපටඟිල්ලට තෙරපා දුන්නක් සේ බලය කවා නැවත ක්ෂණයෙන් විහිදා මදුරුවා කවුළුවෙන් පිටතට විසි කළෙමි.
රූපවාහිනී ප්‍රවෘත්ති විකාශයක හඬ මට ඇසේ. ඉන් කියවෙන්නේ පැවති අධික වර්ෂාවෙන් හා නාය යාම්වලින් අවතැන් වූවන් සහ මරණයට පත් වූවන් ගැන නවතම සංඛ්‍යාලේඛණ වාර්තාවය.
පින්තූරය මෙතනින්
