පිටකොටුවේ සිට මහරගමට - From Pettah to Maharagama

මම කාෂ්ඨක ගිණි සුළඟ මැද අතින් ආවරණය කර පිටකොටුවට ගිණි තැබීමි. සියුම් දුමක් සමගින් හුස්මක් අභ්‍යන්තරගත විය.

මා සිහින් සැහැල්ලුවක් වෙත පාව ගොස් මදක් ඉහලින් නතර විය. ගුවනේ ලෑලි කඩේ කොලුවාගේ ප්ලේන්ටිය මා ඉදිරියේ පතිත විය. සීනි වැඩි උගුරක් දෙතොල් හරහා දිව මතට පැමිණ දිවේ රස ස්නායු සියල්ල කහටේ රසයෙන් උද්දාමයට පත්කරලීය. පැණි රසය තුල යටපත් කරන ලද විවිධ රසයන් ගණනාවක සාරය දිවෙන් උරාගත්තේ එම රසය වයින් උගුරක රසයට දෙවෙනි නොවන බව හඟිමිනි. එහෙත් වයින් යනු මාස කීපයකට වරක් ඇසුරු කරන්නක් බැවින් එහි රසය මට හරිහැටි මතකයට නගාගැනීමට අපහසුය. අතෙහි වූ ප්ලේන්ටියේ උගුරු කීපයක් වයින් වඩියකට වඩා මට සමීපය.

එකින් එක උගුරින් උගුර, දිව මතින් මසිත පුරවා දමමින් ප්ලේන්ටිය ආමාශය වෙත ඇදෙමින් පැවතිනි.. ‍

එහෙත් පැණි රසය සියල් රස අභිබවා අග්‍රස්ථ වී ඇති බව මොහොතකට මට මතක් විය.

එය ජීවිතය මෙනි. මා නොවන වෙනත් උන් විසින් සාදා මා වෙත පුදා ඇති මා ජීවත් විය යුතු විලාසය නම් වූ කරුමය ප්ලේන්ටියේ කහට රසය අභිබවන පැණි රසය මෙනි. පැණි රස යනු කහටේ කහට රසය යටපත් කර දමන ක්‍රමවේදයයි.

සිස්ටම් එක එවෙලේම බිඳ වැටුණි.

එහෙත් ඒ සුළු මොහොතකට පමණි. සිස්ටම් එකෙන් ගැලවීමට හැකි අයෙක් නැත්තා සේම බිහිවීද, බිහි වන්නේද නැත. නොයෙක් ලෝගුකාර සමාගම් මතින් උත්කර්ෂවත් කල පණ්ඩිතයන් සිස්ටම් එක අභිබවනය කල බව කීවද එය එසේ වන්නේ නැත. අනුන් විසින් තැනූ සිස්ටම් අතික්‍රමණය කර උන් උන්ගේම සිස්ටම් සාදා ඇත. එසේ සාදන ලද සිස්ටම් සියල්ල යසැයි සලකා අපි ඒ ගුලට වී නිදහ‍සින් යැයි කෙතෙක් කීවත් පාරම් බෑවත් එය එසේ නැත.

ඒ වන විට මා බොහෝ දුරක් ගෙවා තිඹිරිගස්යාය අසලින් ගමන් ගනිමින් සිටියෙමි. වරක් සම්මුඛ පරීක්ෂණයක් වෙනුවෙන් තිඹිරිගස්යායේ රස්තියාදු වූ සැටි මට මතකය. එදා එම ආයතනයේ ලොක්කා මවිසින් නිර්මාණය කරන ලද විෂුවල් කීපයක් බලා බෙහෙවින් සතුටු විය. රැකියාව ඉතා විශ්වාස කටයතු ලෙසම මා අතට පත් වී තිබුණද ලොක්කාට තවත් එවන් නිර්මාණ කීපයක් බැලීමට අවශ්‍ය විය. ඔහු කීවේ ඔහුගේ නිර්මාණ ආයතනය වෙත අවශ්‍යව සිටියේද එසේ සිස්ටම් එකෙන් බැහැර නිර්මාණකරුවකු බවය. එය ඔහුගේ විනිශ්චය විය.

නමුත් මා එසේ නොවිණි. මා මෙහි වෙසෙන හැමකෙකු මෙන්ම අවිශ්වාසදායී පුද්ගලයකු විය. එම රැකියාවට එක් දිනක් පමණක් ගොස් මා එය අත්හැර දැමුවේ එබැවිණි. මිනිසුන් මිණුම්ගත කිරීම එලෙසින්ම දුෂ්කරය. මා ද මා වෙසෙන ජන කොටසේම නිපැයුමක් බැවින් මා ද එසේම විය.

තවත් කහට උගුරක් දිව තෙමා හැරියේය. පැණි රසය උවමනාවෙන්ම අමතක කොට මම කහට රසය දිව පුරා කැලතූයෙමි. අසාර්ථක වන්නට මොහොතකට පෙර මම එම කහට උගුරේ රසය විඳ අහවර කලෙමි.

නොදැනීම මා නුගේගොඩ සුන්දර මතකයන් පසු කරමින් හුන්නෙමි. ජීවිතේ වසර ගණනාවක් නිතර ඇසුරු කල නුගේගොඩ පරිසරය මා ජීවිතයේ වර්තමානය වෙත ගෙන එන්නට තදින් බලපෑ වටපිටාවකි. මිනිසුන්ද නොමිනිසුන්ද ස්පර්ෂ කරමින් උන් පසුකර මා ඇදී ගියේ මේ භූමිය මතිනි. සිස්ටම් එකත් ඉන් මිදීමත්, මමත් මම නොවන මමත්, ඇයත් ඇය සහ මමත් මා තුල රාමුගත වූයේ මෙහිදීය. සිස්ටම් එක මතින් ඉගිල දුම් රොටුවල නැගී අනන්ත අවකාශයේ සරා මම නැවත මේ භූමිය වෙත පැමිණ ඇත්තෙමි. නැවතත් සිස්ටම් එක වෙත පෙම් කරන්නට අරඹා ඇත්තෙමි. අවමඟුල් සභාවක සියළු පොර කතාවන් අවසානයේ මළ මිනියක ඉරණම මෙන් මාගේ ජීවිතයද මේ කතා තුල නැත. මිනියේ හිමිකරුවා සභාවේ කතාකරුවන් විසින් ඔසවා තබන්නාක් මෙන්ම මාද මා ගැන ම විසින්ම කියනා සහ අනුන් මා ගැන කියනා කතාවලට වග කීමට බැඳී නැත.

මා තවමත් මගේ ලෝකයකය. මා එයට කෙතරම් අකමැති වුවත් ඉන් ගැලවී යාමට කෙතරම් අවශ්‍ය වුවත් ගැලවී යාමට තැනක් නැත. ඔබ කෙතරම් අකමැති වුවද එය මගේත් ඔබේත් ජීවිතයේ සැබෑ කතාවයි.

මම ඔබේ සිස්ටම් එකෙන් ගැලවී මගේම සිස්ටම් එකක් සාදාගෙන ඇත්තෙමි. එතුලට වී ඔබව විවේචනය කරමින් සාර්ථකව ගෙවන්නට උත්සාහ දරමින් එහෙත්, අසාර්ථකව ගෙවා දමමි. ඉතින් ඔබ මා වෙත නොඑන ලෙසින්ම මා ඔබ වෙත නොඑන වගද එසේමය.

මා මහරගමට පැමිණ ඇත. දැන් බිමට බැසීමට කාලයයි.

බී අවසන් වූ කහට වීදුරුවේ අඩියේ මැනර්ස් ටිකක් ඉතිරි වී ඇත. මැනර්ස් ඉතිරි කිරීම සිස්ටම් එකෙන් මට ඉගැන්වූ දෙයකි. සිස්ටම් එකට ඕන මගුලක් කරගන්නට කියා ඉතිරි තේ කොළ කැබලි සමග කහට උගුරු බාගයක මණ්ඩියේ රස බැලීමට මට තවමත් හැක.

එහෙත් මා ඔබේ සිස්ටම් එකෙන් ගැලවී නැවතත් මගේ සිස්ටම් එක තුල රාමු ගත වේ නම් ඉන් කිසි පලක් ඇත්තේද නැත.

මගේ සිස්ටම් එක....? රෙද්ද තමයි!

මම ‍වීදුරුවේ අඩියේ වූ මැනර්ස් වල ඔබා මහරගම නිවා දැමුවෙමි.