කවුළුවේ කම්බි කූරු අතරින්
ඇදී එන හඳ එළියට
මුහුණේ රටා මවන්නට ඉඩ දී
ඉර බැහැපු රාත්‍රියක
වැතිරී හිඳියි ඇය
ඈත ඒ තරු දෙස බලා
ඇය හෙලන සුසුම්
නොදැනෙන තරමට
ඈත්ව ගොස් ඇත ඔහු
අනුකම්පාවක යදම් බිඳ
ඒ සිර මැදිරියෙන් මිදී
පලා යන්නට එපිට ලෝකෙට
හිතේ වීරිය නැතිව
තනිව හඬයි ඇය
ඇගේ කම්මුලක ගලා යන
කඳුළු බිඳු දැන ඒ පිසින්නට
ඉඩ නොදෙන ආත්මාර්ථ හිතින්
ගොළු වී හිඳියි ඔහු
No comments:
Post a Comment
මං ඔයාගෙ එකේ බයිල ගහන නිසාවත් ඔයා මාව දන්න නිසාවත් නෙවෙයි. මගේ වමනෙ පාර දැකල ඔයාලටත් වමනෙ යන්ඩ වගේ එනවනම් විතරක් මේ කොමඩ් එකට දාන්ඩ!