ආයෙත් ලිවිල්ල...

ආයෙත් ලිවිල්ල පටන්ගන්න කලින් ආයෙත් ලිවිල්ල ගැනම කලින් කියපු කතාවක් මෙතනම දැම්ම නම් හොඳයි කියල හිතුණ. මේක කලින් පල වුණේ අපේ Fit එකේ යාළුවො සෙට් එකේ මූලිකත්වයෙන් සහ ලියන හැමෝගෙම දායකත්වයෙන් පවත්වගෙන යන සීයගෙ බ්ලොග් එකෙයි.

මමත් දැන් categorized

කාලයක් තිස්සෙ නොලියපු බ්ලොග් එක ආයෙත් ලියන්න උවමනාවක් සෑහෙන්න ඈතක ඉඳන් ළඟටම ඇවිත්.
බ්ලොගර් වලින් වර්ඩ්ප්‍රෙස් වලට import කලාම ‍දාල තිබුණ සටහන් සේරම uncategorized කියන ප්‍රවර්ගයට එකතු වෙලා තිබුණ.
මනෝ තෘප්තියටත් එක්ක මම category cloud කියන විජට්ටුවත් දැම්ම.
මුලින්ම ඒකෙ uncategorized කියල විතරක් ලොකුවටම තිබුණ.
එක එක සටහන නැවත කියවන ගමන් එක එක ප්‍රවර්ග වලට වෙන් කලා.
එතකොට වෙනත් ප්‍රවර්ග එකතු වෙලා uncategorized කියල ලොකුවට පෙන්නපු ප්‍රවර්ගය පුංචිම වුණා ටිකෙන් ටික.

................

මමත් මටවත් අයිති නැති මනුස්සයෙක් වෙලා හිටිය ජීවිතේ එක කාලයක්!
දැන් මම එක එක වෙලාවට එක එක අයට ඕන විධියට.
මගේය කියන ලෝකය දැන් ටික ටික පුංචි වීගෙන යනවා...

තාමත් කැටගරි වලාවෙ uncategorized කියන එක ලොකුවට තියෙනවා... ඉදිරියෙදි මම ලිව්වොත් සහ මේ බ්ලොග් එක පවත්වගත්තොත් ඕක ටික ටික පුංචි වෙයි.

එහෙම අවිශ්වාසෙට කිව්වෙ කලින් කිව්ව වගේ ළඟටම ආපු ලිවීමේ උවමනාව ඉක්මනටම ආයෙත් ඈතට යන්නත් පුළුවන් නිසයි. කාලයක් එක දිගට කිසිම දෙයක් කරන්න තියෙන අකමැත්ත ලිවිල්ලටත් ඒ වගේම අදාලයි හැම වෙලේම. ඒ නිසා ලියන එක දැනට ස්ථිර වුනාට ඉදිරියෙදි ඒ ගැන කියන්න බෑ.

ඇත්තටම ලියනවට වඩා කල්පනා කරල මා තුලම දේවල් විසඳගන්න එකට මම කැමති වෙලයි ඉන්නේ. ලිවිල්ල කිසිම තේරුමක් නෑ වෙලාවකට. ඒකෙන් අපි හිතන දේ මොට්ට වෙලා ලියවෙනව හැර වෙන දෙයක් වෙන්නෙම නෑ ‍බොහොම වෙලාවට. ඒ නිසා ලියන එකත් නවත්තලා කල්පනා කරන එක විතරක් කරන්න ගත්ත මම. ඒකත් ඇති වෙලා ආයෙත් ලියන්න හිතුණ කියමුකෝ...

ඉතිං බලමු අනාගතේදි හම්බවෙන්න... ජීවිතේ හරිම කොටයි. ඒකෙ කිසිම තේරුමක් නැති වුණත් ජීවත් වෙනතාක් අපි හැමෝම කරන්නෙ ජීවිතේ තේරුමක් දකින්න යන එකනේ...

මෙම සටහන ලියන අවස්ථාවේදී මෙම බ්ලොගය සෙවාදායකයක් මත පිහිටවූ වර්ඩ්ප්‍රෙස් සංස්කරණයක් මත ගොඩනැගෙමින් තිබූ බව කරුණාවෙන් සලකන්න.